Στρατιωτικής Συνεργασίας

Παραλήφθηκαν: ≥ 66 – Τουλάχιστον 8 L-18B, 16 L-18C και 42 L-21B

Κύριες Βάσεις: Μέγαρα, Βόλος, Κοζάνη, Τρίκαλα, Αγρίνιο

Μονάδες: 190 / 197 / 198 / 199 Ε.ΠΑΡ,  ΣΑΣ, 1^ο & 2^ο ΤΕΑΣ

Χαρακτηριστικά – Επιδόσεις

Μήκος: 6,88 m

Εκπέτασμα: 10,73 m

Ύψος: 2,02 m

Πτερυγική Επιφάνεια: 16,58 m²

Κενό Βάρος: 422 kg

Μέγιστο Βάρος: 794 kg

Κινητήρας: Continental C90-8F (L-18) / Avco Lycoming 0-290-D2 (L-21)

Ισχύς: 95 / 135 hp (L-18 / L-21)

Μέγιστη Ταχύτητα: 208 km/h

Εμβέλεια: 735 km

Επιχειρησιακή Οροφή: 19.000 ft

Βαθμός Ανόδου: 870 ft/min

   Μετά την επισημοποίηση του νόμου περί αμοιβαίας άμυνας και του προγράμματος MDAP (Mutual Defense Assistance Pact), εκατοντάδες Piper παραχωρήθηκαν στους συμμάχους των ΗΠΑ. Ο Ελληνικός Στρατός  ξεκίνησε να τα παραλαμβάνει καινούργια το καλοκαίρι του 1950, αποκτώντας ξανά, μετά από 20 χρόνια, δικά του πτητικά μέσα. Ήδη από το 1948 σε συνεργασία με την Πολεμική Αεροπορία  είχε δημιουργηθεί τμήμα Ε.ΠΑΡ (εναέριας παρατήρησης πυροβολικού), με αεροπλάνα Auster και Harvard και η άφιξη των Super Cub έδωσε στον Στρατό την απαιτούμενη αυτονομία. Αξιόπιστα και με μικρές ανάγκες υποστήριξης, αποτέλεσαν μέχρι την παραλαβή των U-17, τα μοναδικά αεροπλάνα στρατιωτικής συνεργασίας. Ως ιδιαίτερα δημοφιλές αεροσκάφος στην ιδιωτική αεροπορία, ορισμένα από τα ελληνικά Piper, συνέχισαν να πετούν και μετά την οριστική τους απόσυρση από τον ΕΣ.

• 

• 

•