

Εκπαιδευτικό – Ελαφρύ Επιθετικό
Παραλήφθηκαν: 108
Κύριες Βάσεις: Δεκέλεια, Ελευσίνα, Λάρισα
Μοίρες: 345, 346, 347 Σμήνη Αναγνωρίσεως, Σχολή Αεροπορίας – Σχολή Ικάρων
Χαρακτηριστικά – Επιδόσεις (T-6G)
Μήκος: 8,84 m
Εκπέτασμα: 12,81 m
Ύψος: 3,57 m
Πτερυγική Επιφάνεια: 23,6 m²
Κενό Βάρος: 1.886 kg
Μέγιστο Βάρος: 2.548 kg
Κινητήρας: Pratt & Whitney R-1340-AN-1 Wasp
Ισχύς: 600 hp
Μέγιστη Ταχύτητα: 335 km/h
Εμβέλεια: 1.175 km
Επιχειρησιακή Οροφή: 24.200 ft
Βαθμός Ανόδου: 1.200 ft/min
Οπλισμός – Εξοπλισμός
Δυνατότητα εξοπλισμού, με ατρακτίδια πυροβόλων (7,62 mm), ρουκέτες και βόμβες
Βρετανικά Harvard και στη συνέχεια αμερικανικά Texan, αποτέλεσαν το βασικό εκπαιδευτικό αεροπλάνο της αεροπορίας, για περισσότερο από δύο δεκαετίες. Έλληνες χειριστές είχαν εκπαιδευτεί σε MkI στις βάσεις εκπαίδευσης της RAF στην Αφρική, ενώ Τ-6D της USAF, χρησιμοποιήθηκαν για εκπαίδευση σπουδαστών της σχολής Ικάρων, που στάλθηκαν στην Αμερική το 1948. Εκτός από τον βασικό τους ρόλο, επιχειρούσαν και σαν αναγνωριστικά – ελαφρά επιθετικά και συμμετείχαν στον εμφύλιο πόλεμο, όπου απέκτησαν και το παρατσούκλι ΄΄Γαλατάς΄΄, εξαιτίας των πρωινών αποστολών αναγνώρισης, προοίμιο συνήθως των προσβολών των θέσεων του δημοκρατικού στρατού, από Spitfire. Ένα επιπλέον AT-6A (41-16658 πρώην USN), χρησιμοποιήθηκε από το υπουργείο επικοινωνιών το 1951, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες σχεδιασμού του δικτύου της ΔΕΗ και είχε πολιτικό νηολόγιο (SX-EBN).
προσωπική συλλογή John Korellis Mk I στην Ροδεσία – flickr.com/hafspokesman Το SX-EBN της ΔΕΗ – Facebook / Sotiris Kon