Μαχητικό – Βομβαρδιστικό

Αριθμός Αεροσκαφών: 1 (παραγγελία για 25)

ανάλογα με την πηγή 2 ως 4 μονάδες, πρόλαβαν να κατασκευαστούν και να φορέσουν ελληνικά διακριτικά.

Χαρακτηριστικά – Επιδόσεις

Μήκος: 10,3 m

Εκπέτασμα: 8,56 m

Ύψος: 4,0 m

Πτερυγική Επιφάνεια: 16,4 m²

Κενό Βάρος: 3.100kg

Μέγιστο Βάρος: 5.500 kg

Κινητήρας: Bristol Siddeley Orpheus

Ώση: 5.000 lb

Μέγιστη Ταχύτητα: 1.075 km/h

Εμβέλεια: 1.150 km

Επιχειρησιακή Οροφή: 43.000 ft

Βαθμός Ανόδου: 6.000 ft/min

Πτερυγικός Φόρτος: 331 kg/m²

Λόγος Ώσης / Βάρους: 0,42

Οπλισμός – Εξοπλισμός

Πυροβόλα: 4 x 12,7 mm M3 Browning

Θέσεις Ανάρτησης Φορτίων: #4 – Δύο σε κάθε ημιπτέρυγα

Όπλα Εναντίον Στόχων Εδάφους: Ρουκέτες και βόμβες ελεύθερης πτώσης

Avionics: Τρείς φωτομηχανές στο ρύγχος

    Το G.91, ανακηρύχθηκε ο νικητής του Νατοϊκού διαγωνισμού του 1953, για ένα νέο ελαφρύ μαχητικό κρούσης και αναγνώρισης. Παραγγελίες δόθηκαν από την Ιταλία και τη Δυτική Γερμανία και μέσω Αμερικανικής χρηματοδότησης, για την Ελλάδα και την Τουρκία. Η Ε.Β.Α., είχε αξιολογήσει θετικά το αεροπλάνο το 1958 και το 1961 στάλθηκε κλιμάκιο χειριστών και τεχνικών, για να εκπαιδευτούν στην Ιταλία, που μόλις είχε ξεκινήσει να παραλαμβάνει τα δικά της. Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, ένα αεροπλάνο παραδόθηκε στην 110 ΠΜ, στην οποία εκτελούνταν προετοιμασίες υποδοχής του νέου τύπου μαχητικού. Τελικά, το συγκεκριμένο αεροπλάνο χρησιμοποιήθηκε μόνο για εκπαίδευση εδάφους και την επόμενη χρονιά, η Ελλάδα ακύρωσε την προμήθεια, προφανώς και με υπόδειξη του χρηματοδότη του προγράμματος (Η.Π.Α.) και προτιμήθηκε το F-5A. Η Τουρκία έπραξε ανάλογα, και τα 50 μαχητικά που προορίζονταν για τις δύο χώρες, παραδόθηκαν στη Γερμανία. Διαφοροποιούμενα από τα δικά της στον σταθερό οπλισμό (2 Χ DEFA των 30mm), παραχωρήθηκαν το 1965 στην Πορτογαλία.

• 

• 

•