Μαχητικό

Παραλήφθηκαν: ≈ 293 (107 Mk Vb/Vc, 121 Mk IX, 65 Mk XVI)

Κύριες Βάσεις: Μέση Ανατολή, Ιταλία, Χασάνι, Ελευσίνα, Σέδες, Λάρισα, Δεκέλεια

Μοίρες: 335 (1943-1953),  336 (1944-1949), 337 (1946-1952),  Σχολή Αεροπορίας (1947-1954)

Χαρακτηριστικά – Επιδόσεις (Mk Vb / IX / XVI)

Μήκος: 9,12 / 9,55 / 9,53 m

Εκπέτασμα: 11,23 / 9,90 / 9,93 m

Ύψος: 3,86 / 3,83 / 3,55 m

Πτερυγική Επιφάνεια: 22,48 / 21,46 / – m²

Κενό Βάρος: 2.297 / 2.638 / 2.674 kg

Μέγιστο Βάρος: 3.039 / 3.402 / 3.759 kg

Κινητήρας: R-R Merlin 45 / 66 / 266

Ισχύς: 1.470 / 1.720 / 1.750 hp

Μέγιστη Ταχύτητα: 595 / 650 / 657 km/h

Εμβέλεια: 1.827 / 1.577 / 1.577 km

Επιχειρησιακή Οροφή: 36.500 / 42.500 / 41.500 ft

Βαθμός Ανόδου: 3.250 / 4.745 / 3.970 ft/min

Οπλισμός – Εξοπλισμός

Πυροβόλα: 2 x 20 mm Hispano Mk II (Τα Vb/Vc έφεραν επιπλέον 4 x 0,303 in Browning και τα MkIX & MkXVI 2 x 0,50 in)

Όπλα Εναντίον Στόχων Εδάφους: Ρουκέτες και βόμβες ως και 500lb (MkVb/Vc) ή 750lb (MkIX, MkXVI)

   Η παραλαβή των Spitfire, ξεκίνησε προς το τέλος του 1943, αντικαθιστώντας πλήρως τα Hurricane, μέχρι τον Μάρτιο του 1944. Κατά την παραμονή τους στην Β. Αφρική, έδρασαν με μεγάλη επιτυχία, τόσο σε αποστολές αναχαίτισης, όσο και επίγειας υποστήριξης. Η Ιταλική χερσόνησος, ήταν το επόμενο πεδίο δόξας των ελληνικών Spitfire, επιδράμοντας και κατά στόχων στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συμμετείχαν στον εμφύλιο πόλεμο, αποκλειστικά σε ρόλους εγγύς υποστήριξης, ελλείψει αεροπορίας από τον Δημοκρατικό Στρατό. Καθώς συνεχίζονταν οι παραλαβές καινούργιων εκδόσεων, ανάμεσα τους και μικρός αριθμός φωτοαναγνωριστικών PR ΧΙ / XIII, οι παλαιότερες μετέπιπταν σε εκπαιδευτικό ρόλο, με τη Σχολή Αεροπορίας.

• 

• 

•