Agusta-Bell 47 G-3/G-5/J-2 / Bell OH-13H/S Sioux

OH-13S στο Πολεμικό Μουσείο
Το μοναδικό J-2 από το 1964 ως το 1987

Παρατήρησης – Εκπαίδευσης

Παραλήφθηκαν: >79 (Αεροπορία Στρατού: 10 καινούργια OH-13H το1961 + 4 OH-13S το 1969 + 19 OH-13S το 1971 + 21

μεταχειρισμένα το 1972 / Π.Α: τουλάχιστον 6 ΑΒ-47 G-3, 14 G-5 και 4 OH-13Η και ένα Bell-47J)

Κύριες Βάσεις: Στεφανοβίκειο, Δεκέλεια, Μέγαρα, Αλεξάνδρεια, 112 ΠΜ

Μοίρες / Μονάδες: 1ο, 3ο ΤΕΑΣ, ΣΑΣ, ΣΜΙΥΠ, 352 ΣΜΥΠ, 357 ΜΕ, 359 ΜΑΕΔΥ

Χαρακτηριστικά Επιδόσεις (G/J)

Μήκος: 9,63 / 9,87 m

Διάμετρος Στροφείου: 11,33 m

Ύψος: 2,82 / 2,83 m

Επιφάνεια Στροφείου: 100,8 m²

Κενό Βάρος: 859 kg

Μέγιστο Βάρος: 1.339 kg

Κινητήρας: Lycoming TVO-435 / 540 (G/J)

Ισχύς: 280 / 240 hp (G/J)

Μέγιστη Ταχύτητα: 169 km/h

Εμβέλεια: 396 / 415 km

Επιχειρησιακή Οροφή: 11.000 ft

Βαθμός Ανόδου: 860 / 870 ft/min

   Απλό και αξιόπιστο, ήταν το πρώτο ελικόπτερο που εισήλθε σε υπηρεσία με την Αεροπορία Στρατού. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως για εκπαίδευση, αλλά και ως στρατιωτικής συνεργασίας και συνδέσμου. Ένα επιπλέον ΑΒ-47G-3, παραδόθηκε από τον οργανισμό τροφίμων και γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών στο υπουργείο γεωργίας (1964), για εξυπηρέτηση των αναγκών του. Καταστράφηκε το 1966 μετά από πτώση στον Ταΰγετο, ευτυχώς χωρίς ανθρώπινες απώλειες. Τη συντήρησή του, είχε αναλάβει η ΣΑΣ στα Μέγαρα και είχε πολιτικό νηολόγιο (SX-HEA). H Πολεμική Αεροπορία, ξεκίνησε να τα παραλαμβάνει το 1963, εξυπηρετώντας διάφορους τομείς του δημοσίου, κυρίως με αεροψεκασμούς και επίβλεψη / συντήρηση του δικτύου διανομής της ΔΕΗ. Το μοναδικό J-2 αποκτήθηκε από την Αεροπορία για χρήση από τον βασιλιά, παραμένοντας σε υπηρεσία μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα.