Εκπαιδευτικό

Περίοδος σε Υπηρεσία: 1951 - 2000

Παραλήφθηκαν: ≈ 176 - από ΗΠΑ, Καναδά, Γερμανία

Κύριες Βάσεις: 112 ΠΜ (1951 - 62 / 1965 - 70), 110 ΠΜ (1954 - 57 / 1972 - 77), 111 ΠΜ (1963), 113 ΠΜ (1985 - 1992), 117 ΠΜ (1976 -1989), 115 ΠΜ (1976 - 2000), 120 ΠΕΑ (1970 - 1976), 114 ΠΜ (1959 - 1960 / 1976 - 2000)

Μοίρες: 348 ΜΤΑ (1954 - 1957), 363 ΜΕΕ (1974 - 1977), 361 ΣΕΑ (1972 - 1974), 361 ΜΠΕ (1959 - 1960), 366 ΣΕΕ (1976 - 2000),367 ΣΕΕ (1976 - 1984), 222 ΜΕΕ (1984 - 2000), 368 ΜΕΕ (1976 - 1989), 221 ΜΕΕ (1985 - 1992), 361 ΕΜΑ (1957 - 1974), 362 ΜΠΕ (1974 - 1976)

 Προερχόμενο από το πρώτο επιχειρησιακό jet της Αμερικής (P-80),  ήταν το σημαντικότερο εκπαιδευτικό της γενιάς του. Υπήρξε η θρυλική ΄΄δασκάλα΄΄ των μελλοντικών χειριστών της ΠΑ, διδάσκοντας τους τα μυστικά της αεριοπροώθησης. Για μικρό χρονικό διάστημα χρησιμοποιήθηκε η φωτοαναγνωριστική του έκδοση RT-33, μέχρι την παραλαβή των RF-84F. Με την έλευση των Τ-2, ανέλαβε και άλλους ρόλους, όπως ρυμούλκηση στόχων, συνδέσμου μεταξύ μονάδων, συντήρησης πτητικής ικανότητας και για εξοικείωση των χειριστών των F-1 με το περιβάλλον της Τανάγρας, καθώς το γαλλικό μαχητικό δεν διέθετε διθέσια έκδοση.