Martlet III της RAF. Ένα από τα πρώην ΄΄ελληνικά΄΄ F4F-3A Wildcat  

Αποτελούν ένα ξεχωριστό κομμάτι της ελληνικής αεροπορικής ιστορίας, μερικές φορές με δυσδιάκριτα όρια για το αν το σωστότερο είναι να συμπεριληφθούν στη βασική κατηγορία. Προκειμένου να είναι δυνατή η αντικειμενικότερη ένταξη τους, θεωρήθηκε ότι πρέπει να πληρούν ένα από τα δύο επόμενα κριτήρια. Πρώτο, να έχει δαπανηθεί δημόσιο χρήμα για την αγορά τους, έστω και αν δεν αφορά το σύνολο του κόστους τους ή να έχει παραχωρηθεί χρήση τους σε αναγνωρισμένη δομή που εξυπηρετούσε και το ελληνικό κράτος. Δεύτερο, να έχουν πραγματοποιηθεί αποστολές από Έλληνες αξιωματούχους, με σκοπό την εξυπηρέτηση Εθνικών συμφερόντων. Το ενδιαφέρον για κάθε μια από τις αναφερόμενες περιπτώσεις, είναι ότι ουσιαστικά αποτελούν μια στιγμιαία λήψη της συνολικής κατάστασης που επικρατούσε εκείνη τη χρονική στιγμή. Ξεκινώντας από εμπόλεμες περιόδους και τη βίωση πρωτόγνωρων καταστάσεων, συνεχίζοντας με αποφάσεις και επιλογές που προέκυψαν από τις συμμαχικές δεσμεύσεις της χώρας και καταλήγοντας στη λυπητερή ιστορία των Piaggio και την επιβεβαίωση της σύγχρονης νεοελληνικής ΄΄παράνοιας΄΄. Η πλέον ξεχωριστή περίπτωση είναι το ΄΄Χελιδών΄΄, σε μια εντελώς ιδιάζουσα  προσπάθεια, που σχεδόν ένα αιώνα αργότερα, διατηρεί τη μοναδικότητα και τα ερωτήματα που την περιβάλουν.